Arbeidsuitbuiting

Lieven vertelt hoe hij de dialoog ervoer

Wat mij van het dialoog het meest is bijgebleven zijn de boos makende verhalen van hoe terechte hoop in de toekomst van immigranten, snel kan veranderen in het misbruik van goedhartig vertrouwen. Het was ontroerend en prachtig om te horen hoe vrijheid kon voelen voor iemand die dat jaren niet gekend heeft, en tegelijk ook verontrustend om je te bedenken dat je voor de helft niet weet wat er, achter de deuren van ambassades, achter het glas van kassen, en in de overvolle huizen van gastarbeiders, allemaal nog meer plaatsvindt. 

We kregen de verhalen te horen van gastarbeiders die op onmenselijke manieren worden gedowngrade tot niets minder dan slaven. Ook moesten wij wat bijdragen door te vertellen over onze aanrakingen met arbeidsintensiviteit en moderne slavernij. Ik vertelde over mijn jeugd in Kenia en hoe ik woonde tussen de theevelden waar, dag in dag uit, dezelfde mensen stonden te zwoegen en de zware manden op hun rug vulde met thee. Ze kregen vrijwel niks betaald en werden slecht behandeld. Na deze verhalen van iedereen en vooral die van het slachtoffer, die ook mij erg emotioneerde, voelde ik me vooral erg hypocriet. Niet alleen zat ik lekker thee te drinken, ik besefte mij ook voor het eerst dat ik er nooit bewust van geweest dat die schokkende misstanden niet alleen ver weg plaatsvonden. Ik had altijd problemen in dit land blindelings gerelateerd aan Kenia: “wat hebben arbeiders hier nou te klagen?” De ernst van de situatie zoals ik het hoorde van die onschuldige schoonmaakster uit Vietnam gaf me een gevoel van schuld, maar gaf me ook motivatie om er iets aan proberen te doen samen met mijn klasgenoten, en de verhalen te delen.

Impressie dialoog Meer lezen »

Scroll naar boven